قبل از خواندن این مطلب به سربازی نروید؛ دوران آموزشی

در مقاله قبل سعی کردم، آنچه که نیاز است قبل از اعزام به خدمت بدانید ، را عنوان کنم و به اختصار در مورد هرمورد توضیحاتی بیان کنم. حال، همانطور که قبلا گفته شد، قصد دارم این مقاله را به صورت کامل به دوران آموزشی اختصاص دهم و در مورد روزهای پراسترس و شیرین دوران آموزشی نکاتی را بیان کنم. فقط قبل از شروع مطلب این نکته رو ذکر کنم که تمام سعیم بر این است تا جایی که ممکن است نکات را به صورت عمومی مطرح کنم، اما در بعضی موارد مجبورم که صحبت هایم را به پادگان های آموزشی نیروی زمینی ارتش (که خودم در آن دوران آموزشی و خدمت یگانی را گذرانده ام) اختصاص دهم.

دوره آموزشی

همانطور که میدانید، خدمت سربازی در کل ۲۱ ماه است که دو ماه از آن آموزشی و ۱۹ ماه دیگه شامل خدمت یگانی می‌شود. از نظر من و به نظرم خیلی های دیگه که تجربه خدمت دارند، ۶۰ روز دوره آموزشی میتونه جزو بهترین و خاطره انگیزترین دوران خدمت و یا حتی زندگی باشه، البته به یک شرط و آن هم اینکه به خودتون سخت نگیرید.

در طول دوماه آموزشی ممکن است برای شما اتفاقاتی بیفتد که تا آن لحظه تجربه نکرده باشید. دوری از خانواده و عزیزان، جارو زدن با جارو دستی، شستن سرویس بهداشتی و حمام، بیدار شدن قبل از اذان صبح، واکس زدن روزانه پوتین ها، نگهبانی دادن، رژه رفتن و جالب تر از همه، زندگی دسته جمعی با تعداد زیادی سرباز با فرهنگ ها و سلایق مختلف در یک آسایشگاه.

قطعا این دوران سختی هایی دارد، اما نحوه تقابل شما با این سختی ها کاملا به شما بستگی دارد. عده ای هستند که از این فرصت استفاده می‌کنند و کلی رفیق درجه یک پیدا می‌کنند و حسابی خوش میگذرانند و عده ای هم با کوچکترین اتفاقی عصبانی می‌شوند و تمام این دوماه را با غم و غصه میگذرانند.(به قول سربازا کما میزنن. (کنایه از ناراحتی و حالت افسرده داشتن))

وسایلی که باید با خود همراه داشته باشید.

طبق مصوبه نظام وظیفه، هر سرباز در طول خدمت نیاز به وسایلی دارد که به آن استحقاقی گفته می‌شود. این استحقاقی شامل لباس نظامی (۲ یا ۳ دست)، پوتین، حوله، مسواک و خمیردندون، ساک نظامی، پتو و ملحفه، زیرپیراهنی، گرمکن و شلوار گرمکن، اورکت، واکس، فرچه، جوراب، دمپایی و … می‌شود که باید به تک تک سربازان داده شود، پس در این رابطه جای نگرانی نیست.

 همانطور که گفته شد، اکثر وسایل مورد نیاز به شما داده می‌شود و شما نیاز به وسیله زیادی ندارید. اما از آنجا که استحقاقی به صورت آنی و یک‌جا داده نمی‌شود، سعی کنید حتما وسایل شخصی( لباس و شلوار رسمی برای زمان مرخصی، لباس و شلوار گرمکن، قاشق، چنگال، چاقو ومقداری تنقلات و وسایل مورد نیاز برای ورزش،قرص یا داروی شخصی) همراه خودتون داشته باشید که اگر استحقاقی دیر به دستتون رسید با مشکل مواجه نشوید.

نکته: از آنجاکه پوتین استحقاقی، پوتین درجه یکی به حساب نمی‌آید، می‌توانید با مراجعه به مغازه نظامی فروشی و پرداخت وجه آن‌را تعویض کنید. این کار بسیار رایج است و توصیه می‌شود اگر دوست دارید در دوران خدمت کمرتان آسیب نبیند، حتما این کاررا انجام دهید.

نکته ۲: معمولا پادگان های آموزشی بوفه های بزرگی دارند که شما هرآنچه که نیاز دارید (حتی وسایلی که نیاز ندارید) می‌توانید از آن تهیه کنید. پس به هیچ وجه جای نگرانی بابت این موضوع نیست. شاید باورتان نشود، حتی بعضی از پادگان های آموزشی گیم نت هم دارند.
پس فقط کافی است مقداری پول و کارت عابر بانک همراه خود داشته باشید. (اکثرا پادگان ها عابربانک دارند، اما گاهی اوقات به دلیل شلوغی بیش از حد امکان برداشت وجود ندارد. پس محض احتیاط کمی پول نقد همراه خود داشته باشید.)

نکته ۳ (بسیار مهم): سربازان اجازه ندارند، داخل پادگان تلفن همراه بیاورند، و باید جلوی درب پادگان گوشی خود را تحویل دهند. از آنجا که معلوم نیست پس از چند روز به سرباز  مرخصی دهند و او بتواند از تلفن همراه خود استفاده کند، پس خرید یک عدد کارت تلفن یک اقدام بسیار هوشمندانه است. حتما سعی کنید قبل از اعزام به هر شکلی که شده یک عدد کارت تلفن تهیه کنید. بسیاری از اوقات کارت تلفن داخل پادگان پیدا نمی‌شود.

وسایلی که نباید با خود همراه داشته باشید.

ورود برخی وسایل به داخل پادگان ممنوع است که مهمترین آنها عبارتند از:

هرگونه ماده مخدر، سیگار، فندک، سی دی، تیغ، تلفن همراه، MP3، MP4  و سایر وسایل الکتریکی که همراه داشتن آن‌ها ممکن است برای شما گران تمام شود.

کارهایی که در روزهای آموزشی انجام میدهید.

برنامه آموزش پادگان‌های آموزشی ارگان های مختلف با هم متفاوت است. هر پادگانی شرایط مخصوص به خودش را دارد و معمولا برنامه آموزش توسط نیرو ابلاغ می‌شود، اما کارهایی که در طول روز سربازان آموزشی انجام می‌دهند، تقریبا یکسان است.

نظافت

شامل نظافت فردی و جمعی می‌شود. آنکارد تخت، نظافت آسایشگاه، نظافت محیط اطراف یگان، سرویس بهداشتی، حمام و منطقه نظافت مخصوص یگان. (زمان زیادی از روز را شما به انجام نظافت می‌گذرانید. برای آن خود را آماده کنید)

حضور و غیاب

بعد از نظافت نوبت حضور و غیاب می‌رسد. اگر کسی حاضر نباشد، اصطلاحا می‌گویند نهست کرده است. نهست در دوران آموزشی می‌تواند عواقب بدی داشته باشد و به هیچ عنوان توصیه نمی‌شود.

نرمش صبحگاهی

نرمش یکی از اون برنامه هایی است که حسابی آدم را سرحال می‌آورد. به شرط اینکه تنبل نباشی. معمولا بین ۴۵ دقیقه تا یک ساعت به طول می‌انجامد. معمولا نرمش هر روز صبح برگزار می‌شود به جز روزهایی که جلسه قرآن برگزار می‌گردد. (در پادگان های ارتش سه شنبه هر هفته مختص جلسه قرآن است.)

تمرین رژه

بطور معمول هر روز بین ۲ تا ۳ ساعت به تمرین رژه می‌گذرد. معمولا اکثر بچه ها در این تمرین ها اذیت می‌شوند، اما اگر تنها کمی قبل از خدمت اهل ورزش بوده باشید، این قسمت را هم می‌توانید به سادگی انجام بدهید.

کلاس های تئوری

معمولا در طول روز یک یا دو کلاس تئوری هم دارید. فرمانده یگان در این کلاس ها نکات آموزشی را به سربازان می‌گوید و بسیاری از آموزش ها در این کلاس ها صورت می‌پذیرد. (اعتراف می‌کنم تحمل این کلاس ها کار بسیار سختی است.) البته در کنار کلاس های تئوری نظامی، کلاس های عقیدتی، حفاظتی و … هم برگزار می‌شود که تحمل آن‌ها به مراتب کار ساده تری است.

نگهبانی

به صورت معمول و میانگین هر سرباز آموزشی در طول هفته باید یک یا دو نگهبانی بدهد. البته تعدادی از سربازان به علت معافیت های پزشکی و تعدادی دیگر با توصیه های بند “پ” گونه از نگهبانی معاف می‌شوند و سایر سربازهای یگان باید جور آن‌ها را بکشند. نگهبانی بدین صورت است که برای محافظت از یک مکان مشخص شده، ۳ نفر انتخاب می‌شوند. هر کدام از این افراد ۲ ساعت از آن مکان نگهبانی می‌دهد و ۴ ساعت استراحت می‌کند. مجددا ۲ ساعت نگهبانی و ۴ ساعت استراحت و این سیکل تا ۲۴ ساعت ادامه پیدا می‌کند.

میدان تیر

برنامه میدان تیر هر پادگان با پادگان دیگر فرق می‌کند. برای مثال پادگان ۰۱ برای تیراندازی، سربازان خود را به یک اردوگاه خارج از پادگان (تلو) می‌برد ولی بسیاری از پادگان ها تیراندازی را در میدان تیر داخل خود پادگان برگزار می‌کنند. تجربه تیراندازی نیز از تجارب هیجان انگیز و البته ترسناک دوران آموزشی به حساب می‌آید. لازم به ذکر است که تیراندازی فقط دو یا سه روز از دوران آموزشی را شامل ‌می‌شود.

صبحگاه

 در هر پادگانی یک روز در هفته به صبحگاه اختصاص دارد. صبحگاه یک برنامه کاملا رسمی است که حدود یک ساعت و نیم طول می‌کشد و  شما در آن باید تمام آنچه که در دوران آموزشی فراگرفته اید، را اجرا کنید و مسئولین رده بالای پادگان بر عملکرد شما نظارت دارند.

در طول دو ماه آموزشی تقریبا این برنامه های به صورت ثابت وجود دارد. البته به این برنامه ها شرکت در نمازهای جماعت، برنامه های مناسبتی، شامگاه(بعضی پادگان ها) و … را نیز باید اضافه کرد.

مرخصی در دوران آموزشی به چه صورت است؟

بحث مرخصی در دوران آموزشی کاملا به شرایط زمانی و مکانی بستگی دارد و به هیچ وجه نمی‌توان به صورت کلی در مورد آن صحبت کرد، اما معمولا پادگان ها برای مرخصی به دو صورت عمل می‌کنند.

1. روزبرگ: مرخصی روزبرگ بدین معناست که شما پس از ساعت آموزش (حدودا ساعت ۵) اگر نگهبان باشید در پادگان می‌مانید و اگر نگهبان نباشید، می‌توانید به منزل رفته و تا صبح در منزل استراحت کنید و صبح مجددا به پادگان مراجعه کنید. این پادگان ها اغلب آخر هفته پادگان را تعطیل می‌کنند و سربازان می‌توانند آخر هفته را در منزل بمانند، البته به شرطی که نگهبان نباشند. لازم به ذکر است پادگان های آموزشی کمی هستند که به سربازان مرخصی روزبرگ می‌دهند.
2. میان‌دوره: پادگان هایی که در طول دوره به سربازان مرخصی روزبرگ نمی‌دهند، اغلب اوقات پس از یک ماه، چند روزی را به سربازان مرخصی ‌میدهند تا به شهر خود رفته و تجدید قوا کنند. به این مرخصی، مرخصی میان‌دوره گفته می‌شود.

البته همانطور که در ابتدا گفتم، تمام این مرخصی ها بسته به نوع زمان و مکان تغییر می‌کند.

افراد و قسمت هایی که در طول آموزشی با آن‌ها سروکار دارید.

در دوران آموزشی شما با افراد و یگان های مختلفی سروکار دارید که مهم ترین آن‌ها عبارتند از:

فرمانده یگان

به صورت معمول هر گروهان از ۶۰ تا ۱۲۰ نفر تشکیل شده است و وظیفه آموزش این افراد را یک نفر درجه دار نظامی برعهده دارد که به آن فرمانده یگان میگویند. معمولا فرمانده یگان یا ستواندوم است یا ستوانیکم.

فرمانده گردان

هر ۶ گروهان تحت نظر یک فرمانده قرار دارد که به آن فرمانده گردان می‌گویند. فرمانده گردان اختیارات بسیاری دارد و معمولا می‌تواند سرگرد، سرهنگ ۲ یا سرهنگ تمام باشد.

افسر آموزش

یک یا چند سرباز یگانی که در آموزش به فرمانده یگان کمک می‌کنند. افسر آموزش ها اگرچه سرباز هستند، اما اکثرا به دلیل رابطه خوبی که با فرمانده یگان دارند، از نفوذ خوبی برخوردارند.

دژبان

یگان دژبان جز یگان های اصلی هر پادگان است که وظیفه برقرای نظم پادگان و کنترل درب های اصلی پادگان را دارد. هربار که شما بخواهید از درب پادگان وارد یا خارج شوید، دژبان تمامی وسایل شما را مورد بازرسی قرار می‌دهد، تا وسایل ممنوعه همراه نداشته باشید.

بازرسی

یکی دیگر از یگان هایی که ممکن است گذرتان به آن بیفتد، یگان بازرسی است. اگر کسی در طول دوران آموزشی شما را اذیت کرد، یا اینکه هرکدام از فرمانده هااز شما در خواست غیر منطقی (مثل هدیه، سوغاتی، وجه نقد و …) داشت میتوانید به بازرسی مراجعه کنید و مشکل خود را با آنها در میان بگذارید.

بهداری

هر پادگان، یک یگان بهداری هم دارد که در صورت بیماری یا هر مشکل دیگری، بعد از هماهنگی با فرمانده یگان، می‌توانید به آن مراجعه کنید. در صورتی که مشکل شما ساده باشد در همان بهداری پادگان درمان و در صورتی که بیماری حاد باشد با آمبولانس به بیمارستان اعزام می‌شوید.

مسئولیت هایی که میتوانید در دوران آموزشی بپذیرید.

برای بهتر انجام شدن امور هریگان، تقسیم وظایفی داخل یگان توسط فرمانده انجام می‌شود و طبق این تقسیم کار مسئولیت برخی افراد مشخص می‌شود. مهم ترنی مسئولیت های درون یگان عبارتند از:

ارشد یگان

معمولا یک نفر از بین افراد یگان انتخاب می‌شود تا رابط بین فرمانده یگان و سایر سربازان آموزشی شود. در مواقعی که فرمانده یگان و افسر آموزش حضور ندارند، ارشد یگان وظیفه مدیریت یگان را برعهده دارد. قبول کردن ارشدیت یگان اگرچه می‌تواند مزایای خوبی برای شما داشته باشد، اما بسیاری اوقات با حواشی بسیاری همراه است و ممکن است سربازان جریمه هارا از چشم ارشد یگان ببینند.

منشی یگان

منشی یگان نیز اکثرا از بین سربازان آموزشی انتخاب می‌شود و وظیفه چیدن لوحه نگهبانی و انجام سایر امور اداری یگان را دارد. از آنجاییکه چینش لوحه نگهبانی برای سربازان بسیار حائز اهمیت است، کار منشی دائما با انتقادات زیادی از سوی سربازان مواجه می‌شود. البته خوبی منشی گری این است که دیگر نیازی نیست در تمام برنامه ها شرکت کنید و بسیاری از اوقات می‌توانید در داخل آسایشگاه بمانید.

ارشد بهداری

معمولا از بین بچه هایی که رشته های مرتبط با پزشکی دارند انتخاب می‌شود و وظیفه اش بردن سربازهای بیمار یگان به بهداری پادگان و پیگیری کار آن‌ها است.

پایان دوره آموزشی و مراسم تحلیف

در آخرین روز دوره آموزشی، مراسمی برگزار می‌شود که به آن جشن تحلیف می‌گویند. این جشن قسمت های مختلفی دارد که بیان آن از حوصله این متن خارج است.

نکته بسیار مهمی که وجود دارد، این است که بعد از تحلیف برگه هایی تحت عنوان برگه امریه بین سربازان پخش می‌شود که در آن برگه نوشته شده است برای ادامه خدمت به کجا باید مراجعه کنید. لحظه گرفتن امریه پراسترس ترین لحظه ای است که در دوران آموزشی هرکسی تجربه می‌کند.

تقسیم نیرو بر چه اساسی صورت می‌پذیرد؟؟؟

• امریه و پذیرش

تفاوت پذیرش و امریه در این است که، کسانی که امریه گرفته اند به جای ۲۱ ماه خدمت باید ۲۴ ماه خدمت کنند و دیگر نمیتوانند از کسری خدمت استفاده کنند و البته بیش از سایر سربازها حقوق دریافت ‌می‌کنند. اما کسانی که پذیرش گرفته اند، همان ۲۱ ماه و مانند سایر سربازها، فقط با این تفاوت که قبل از آموزشی محل خدمت یگانی خود را تعیین کرده اند. (برای گرفتن پذیرش یا باید استعداد خاصی داشته باشید(مثل ورزشکار های که عضو تیم ملی هستند) یا باید پارتی خوبی داشته باشید و یا …)

• دوره کد:

یکی دیگر از عنوان هایی که در طول ۶۰ روز دوره آموزشی می‌شنوید و بسیار برای سربازان استرس زاست، عنوان دوره کد است. کسی که در برگه امریه خود، دوره کد می‌خورد مجبور است پس از دو ماه آموزشی به یک پادگان آموزشی دیگر برود و دوباره ۶۰ روز آموزش تخصصی ببیند. بر خلاف تصور بسیاری، دوره کد به هیچ وجه نگران کننده نیست و قطعا ۶۰ روز آموزشی دوره کد از خدمت یگانی بسیار بسیار بهتر است.

• تجدید دوره:

برخی از سربازان بعد از جشن تحلیف با تجدید دوره مواجه می‌شوند. تجدید دوره دو دلیل عمده دارد. اول اینکه تعداد نهست های سرباز زیاد باشد و یا به دلیل مسائل انظباطی تجدید دوره شده باشد. معمولا کسی که تجدید دوره شده است، باید دوباره آموزشی را بگذراند و آن دوماه قبلی جز خدمتش به حساب نمی‌آید.

• شرایط دار:

تقسیم بقیه سربازان آموزشی نیز با توجه به مسائل مختلف صورت می‌پذیرد. نظام وظیفه برای تعدادی از سربازان شرایط خاصی را در نظر گرفته است. مثلا گفته می‌شود، سربازان متاهل(عقد رسمی)، کسانی که پدرشان نظامی است، کسانی که تک فرزند هستند و … در شهر خودشان باید خدمت کنند که این شرایط در زمان های مختلف تغییر می‌کند.

• بند پ:

به طور کلی در تقسیم نیرو بند “پ” بیش از هر چیزی موثر است. بعد از آن مسائل دیگری نیز مثل شرایطی که در بالا ذکر شد در تقسیمات موثر است. گاهی اوقات نیز تخصص به کار شما می آید. مثلا برنامه نویسان کامپیوتر اغلب برای ادامه خدمت با مشکل مواجه نمی‌شوند. اگر شامل هیچ کدام از این موارد نیستید، نمره ای که فرمانده یگان به شما می‌دهد در تقسیم شما موثر است.